'Het gaat vaak simpelweg om menselijkheid’
Je bent niet je beperking. Dat is waar Elsz de Roos, geestelijk verzorger bij Trajectum, de nadruk op legt tijdens haar behandelingen.
‘Ik werk met mensen met een licht verstandelijke beperking en psychiatrische problematiek. Veel van hen zijn in aanraking geweest met justitie. Mijn contact met hen staat meestal buiten de behandeling en begeleiding die zij binnen Trajectum krijgen. Samen staan we stil bij zingevingsvragen als: wie ben je, waar kom je vandaan of waar droom je van? Dit doen we bijvoorbeeld aan de hand van gesprekken of door het opschrijven van iemands levensverhaal. Ik wil ze laten zien dat fout gedrag vaak niets zegt over wie je werkelijk bent.
In mijn werk met deze cliënten heb ik vaak te maken met rouw. Niet alleen rouw na de dood van een dierbare, maar ook als iemand afscheid moet nemen van zijn oude leventje en de vrienden die daarbij horen. Rouw gaat vaak over hele pure emoties. Ja, ik zie veel verdriet, maar ik besef dat dat niet mijn verdriet is. Anders zou ik dit werk niet al elf jaar volhouden. Ik houd van echtheid, de dingen niet mooier maken dan ze zijn. Zien dat iemand zijn eigenwaarde terugvindt, is prachtig. En de voldoening zit soms al in de glimlach van een cliënt. Het gaat vaak simpelweg om menselijkheid.’