'In de nacht is het ziekenhuis van ons'
Joost Driesprong
Functie: SEH-verpleegkundige, Elisabeth-TweeSteden Ziekenhuis in Tilburg.
’s Nachts moeten werken, vindt Joost Driesprong fantastisch. Waar overdag de poli’s en patiënten het hart van het ziekenhuis vormen, voelt het alsof de instelling ’s nachts van de SEH is. En werkdruk? Met dat woord heeft de SEH-verpleegkundige niet zo veel.
‘Begrijp me niet verkeerd: ik zeg niet dat het op de spoed niet veeleisend is. We zijn een level 1-ziekenhuis, waardoor we onder andere alle traumazorg voor de regio verzorgen. Ikzelf ervaar alleen núl mentale belasting, werkdruk of hoe je het wilt noemen. Je doet gewoon je werk. En op de SEH is dat hollen of stilstaan, daar moet je tegen kunnen. Juist als we als team heel gestructureerd een patiënt opvangen, dan zijn wij op ons best.’
Oorlogstijd
‘In het begin van corona leek het hier wel oorlogsgebied. Schouders eronder en gaan, zeiden we tegen elkaar. Maar natuurlijk zijn er veel ingrijpende momenten geweest. Mensen intuberen in afwezigheid van hun familie, niet wetend of iemand nog wakker wordt. Of een opa helpen nog in contact te komen met zijn kinderen en kleinkinderen voor een laatste afscheid. Dat gaat me niet in de koude kleren zitten. Ik ben dan blij dat ik de racefiets heb om op weg naar huis de gebeurtenissen van me af te trappen. Soms is de twintig kilometer enkele reis niet genoeg, maar vaak wel.’
'Op de spoed is iedereen gelijk'
Compliment
‘Voordat onze dienst erop zit, spreken we elkaar als team in de koffiekamer. Hoe heeft iedereen de traumaopvang ervaren? Hoe ging de opvang van familie? Hoe gaat het nu met de patiënt die binnenkwam met een hersenbloeding? Zo maken we het drukke werk bespreekbaar. Als collega’s zijn we verantwoordelijk voor elkaar: maakt niet uit of je specialist bent, verpleegkundige of werkzaam bent aan de balie. Op de spoed is iedereen gelijk. Heeft een collega iets ernstigs meegemaakt? Dan bellen we een dag later met elkaar om erover te praten. Negen van de tien keer help je elkaar alleen zo al. Ik ben ook groot voorstander van het bedrijfsopvangteam. Toen ze daarvoor leden zochten, zei iedereen: “Daar moet Joost in.” Zo’n compliment krijgen van je collega’s. Dat is een mooi iets.’
Mens
‘Mijn hoofd koel houden lukt me, denk ik, door ervaring. Juist in een mierenhoop de rust bewaren is mijn sterke punt. Dat probeer ik ook leerlingen mee te geven: verlies diegene voor wie je zo hard aan het hollen bent niet uit het oog. Mensen voelen zich ziek, hebben pijn en zij en hun familie willen hier helemaal niet zijn. Juist daarom ben ik er wel voor ze. Ga een minuut naast een patiënt zitten en vraag gewoon of je nog iets kunt doen. Maak oogcontact en probeer hem gerust te stellen. Je doet er goed aan in je werk stil te staan bij de mens achter de patiënt.’
