Aandacht voor de langdurige zorg
Het coronavirus vraagt al een hele tijd uitzonderlijk veel van onze zorgprofessionals. Het is iets rustiger geworden nu de besmettingen afnemen. Maar de onzekerheid blijft. Komt er een tweede golf? Zijn we daar dan wel klaar voor? En hoe zwaar wordt deze golf dan? Iedereen komt op adem en dan begint langzaam de verwerking pas.
Met het risico dat dat je als zorgmedewerker zelf terugvalt of uitvalt. We zien dat voor ziekenhuismedewerkers binnen de ziekenhuizen zelf vaak al veel is geregeld aan mentale ondersteuning en dat daar ook, van begin af aan, veel aandacht naar toe is gegaan. Gelukkig, want dat is hard nodig. Maar er zijn meer groepen in de zorg die in eerste instantie ‘vergeten’ lijken, denk bijvoorbeeld aan ambulancepersoneel. Maar zeker ook de zorgprofessionals in de langdurige zorg. Daar is veel minder geregeld, horen we terug van onze leden. Terwijl daar wel degelijk veel behoefte aan is.
Andere problematiek
We zijn daarom een pilot gestart samen met online zorgplatform OpenUp en VGZ om juist ook deze groep mentaal te kunnen ondersteunen. We merken uit de eerste gesprekken dat er toch wel heel andere vraagstukken en individuele problemen zijn bij medewerkers in de langdurige zorg dan in de ziekenhuizen. Denk aan de beschikbaarheid van beschermingsmiddelen en angst om anderen (familie, collega’s of cliënten) te besmetten. Er is ook verdriet om bijvoorbeeld het overlijden van cliënten waar vaak een langdurige band mee is opgebouwd. Verder speelt er onrust door familie die niet op bezoek mag komen en verwarde cliënten die dit niet begrijpen waardoor de zorgzwaarte toeneemt. En zo zijn er meer specifieke vragen. Die vragen om een gerichte aanpak. Een aanpak die rekening houdt met de verschillen binnen de zorg. Een ondersteunende psycholoog stelt in de OpenUp aanpak andere vragen aan het begin van het gesprek. Simpelweg omdat er in de langdurige zorg een andere beginsituatie is dan in de spoedeisende zorg.
Vergeten
Wat verder opvalt, is dat deze groep het gevoel heeft vergeten te worden door ons zorgsysteem. Ze geven aan dat de aandacht meer uitgaat naar de acute zorg dan naar de langdurige zorg, meer naar de cure dan naar de care. Terwijl uit de genoemde problematiek duidelijk het belang naar voren komt om ook de langdurige zorg mentaal goed bij te staan tijdens en na deze crisis. Laten we hier met elkaar, werkgevers, werknemers en overheid, aandacht voor hebben.
Roland Kip
Algemeen directeur Stichting IZZ
