"Je denkt eerst dat je er wel zonder problemen doorheen komt."
1 op de 5 zorgmedewerkers is besmet geraakt met Covid-19. De helft daarvan heeft langdurige klachten. Toch maken zorgmedewerkers minder gebruik van fysio en psychische hulp, blijkt uit ons onderzoek Monitor Gezond Werken. De Telegraaf deelde onlangs het nieuws over de resultaten uit ons onderzoek en interviewde hiervoor ook zorgmedewerker Dennis. Dennis deelt zijn ervaring over een corona-besmetting die hij opliep door zijn werk. Dennis: "Vorig jaar mei moest ik iemand prikken. Je bent dan beschermd, maar er is toch speeksel op mijn gezicht gekomen. Dan ben je de sigaar. Je denkt eerst dat je er wel zonder problemen doorheen komt. Maar twaalf dagen later begon het circus."
"Drie keer moest ik per ambulance met spoed naar het ziekenhuis."
Hoger risico
Dennis: "natuurlijk loopt zorgpersoneel veel meer risico op corona. Je zit vaak in een slecht geventileerde omgeving en je komt dicht bij de Covid-patiënten. Ik heb het meegemaakt dat patiënten in de laatste fase uit angst je masker van je gezicht trekken. Vorig jaar mei moest ik iemand prikken. Je bent dan beschermd, maar er is toch speeksel op mijn gezicht gekomen. Dan ben je de sigaar. Je denkt eerst dat je er wel zonder problemen doorheen komt."
Ziek geworden
"Twaalf dagen later begon het circus met een verdenking op een longembolie en later met een ontsteking van het hart. Drie keer moest ik per ambulance met spoed naar het ziekenhuis. Ik ben zelf cardioverpleegkundige en snap dus alle termen die je tijdens de rit om je heen hoort. Ze dachten eerst dat het een hartinfarct was. Ik reageerde heftig op de medicatie die ik in de ambulance kreeg toegediend: een hartslag van richting de tweehonderd en geen bloeddruk meer. Dan slaat de paniek behoorlijk toe, waarbij de ambulance met sirenes naar het ziekenhuis reed.
Ik ben vrij sportief, ik bokste drie keer per week en gaf training aan een meisjesteam. En dan kom je op bed te liggen, je raakt acht kilo spiermassa kwijt, moet opnieuw leren lopen en staat er opeens heel anders voor. Je voelt wanhoop om maar te verbeteren, boosheid en vraagt je af ‘waarom ik?’ Vooral op momenten dat je weer heel benauwd raakt, ontkom je niet aan de angst."
"Je collega’s werken zich al een slag in de rondte en moeten harder werken omdat jij ziek bent."
Team niet laten stikken
"Sinds 1 mei ben ik 100 procent beter gemeld. Ben ik beter? Welnee. Maar mensen melden zich ook snel weer beter omdat ze hun team niet willen laten stikken. Ik doe het ook, maar eigenlijk slaat het nergens op. Je collega’s werken zich al een slag in de rondte en moeten harder werken omdat jij ziek bent. Van de Arbo-arts krijg je af en toe het gevoel dat het je eigen schuld is."
Andere zorgen
"Je gaat ook sneller aan de bak uit angst om achteruit te gaan in salaris. Als je teruggaat naar 70 procent inkomen, verlies je zes- zevenhonderd euro. Dat gaat knagen, je maakt je zorgen over huur of hypotheek. Je krijgt psychische klachten door angst voor inkomensverlies.
De artsen weten gewoon niet meer wat ze me moeten geven. Bij de longarts kreeg ik laatst nog corticosteroïden, daar werd ik nog benauwder van. Tot het eind van het jaar gaan we nog alles uit de kast halen, want ik wil niet toegeven aan het idee dat het misschien chronisch is. Ik wil het liefst weer drie keer in de week staan te boksen maar het lichaam zegt: dat gaat niet gebeuren. Ik heb letterlijk gezegd: als ik weer in de toestand kom van vorig jaar, dan hoeft het voor mij niet meer. Dat klinkt cru, maar het is zo.’’
Het verhaal van Dennis is gepubliceerd in een artikel van de Telegraaf op 20 september 2021 (auteur: Silvan Schoonhoven, fotograaf: Koen Verheijden).
- Lees meer over ons onderzoek Monitor Gezond Werken.
- Lees hier het nieuwsbericht.
- Lees hier het verhaal van Martine die net als Dennis ook geïnterviewd werd.
