Navigatie overslaan

‘Humor helpt me een drukke dag door’

  • Artikel
mannelijke zorgmedewerker met bril heeft een rol verband beet

Kwam veel op me af

‘Er kwam veel op me af toen ik op de afdeling interne geneeskunde begon. De casussen zijn complex; patiënten zijn acuut ziek en kunnen snel verslechteren. Bovendien had ik weinig tot geen stage-ervaring. Gelukkig werd ik goed begeleid. Net als alle starters kreeg ik twee buddy’s aangewezen, zij waren een duidelijk aanspreekpunt tijdens de inwerkperiode. Ook bij andere collega’s kon ik altijd terecht met vragen.’

Feedback noteren

‘In het begin heb ik veel feedback gevraagd aan mijn buddy’s. Wat gaat goed? Waar moet ik op letten? Een collega adviseerde me alle feedback te noteren in een schriftje. Een supergoede tip. Niet alleen onthield ik de verbeterpunten beter, het gaf mijn zelfvertrouwen bovendien een boost, omdat ik complimenten ook opschreef. Daarnaast ben ik in het begin regelmatig thuis de boeken ingedoken, om bijvoorbeeld meer te leren over bijwerkingen van medicijnen. Gewoon een halfuurtje na werk. Die investering betaalt zich echt uit.’

‘Als ik het zwaar heb, bedenk ik waarvoor ik het doe. En dan kan ik er weer tegenaan.’

— Giovanni van den Bosch

Volle aandacht

‘Patiënten op onze afdeling krijgen soms heftige diagnoses. Dan neem ik het liefst de tijd voor ze. En als ik palliatieve zorg verleen, wil ik vragen van familie rustig en duidelijk kunnen beantwoorden. Die laatste levensfase is zo belangrijk; die is er maar één keer.

Vanwege de tijdsdruk kan ik soms niet de zorg leveren die ik zou willen. Dan moet ik snel weer door. Wat me dan helpt, is met mijn volle aandacht bij een patiënt of familielid zijn. In tien minuten kun je al een momentje met iemand creëren. Ook al luister je alleen maar. Het feit dat je er bént, doet al veel. Ook humor helpt me een drukke dag door. Tuurlijk, het is rot dat mensen in het ziekenhuis liggen, maar dat betekent niet dat alles zwaar moet zijn. Als een patiënt moet lachen om een grapje, geeft dat voldoening.’

Helder pad

‘Wat me nog meer gemotiveerd houdt? Mijn toekomstdroom! Ik wil binnen tien jaar ambulanceverpleegkundige zijn. Vooral de afwisseling spreekt me aan: je weet nooit hoe je dienst verloopt. En je ziet patiënten meestal snel weer opknappen. Ik heb mijn pad helder voor ogen; na deze functie wil ik naar de acute hoek, bijvoorbeeld de spoedeisende hulp of intensive care, daarna naar de ambulanceverpleegkunde. Als ik het zwaar heb, bedenk ik waarvoor ik het doe. En dan kan ik er weer tegenaan.’