‘Ik was niet gek. Ik was in de overgang'
Danielle Griesheimer raakte op haar 41e in de overgang. Door alles werd het werk als SEH-verpleegkundige haar te veel. Haar man Erwin was een grote steun. Al had ook hij niet door hoe slecht ze zich écht voelde.
‘Gewrichtspijnen, slaapproblemen, spontane ontstekingen, een droge mond, zo kan ik nog even doorgaan. Maar mijn mentale klachten vond ik het heftigst. Een jaar lang zat ik in een hormonale achtbaan zonder te weten waar het einde was’, zegt hormoontherapeut en vrouwencoach Danielle Griesheimer. ‘De klachten begonnen nadat mijn tweede eierstok was verwijderd. Ik kreeg hormoontherapie, maar daar moest ik vanwege alle bijwerkingen mee stoppen. Dan maar overgangsklachten. Die zou ik wel aankunnen. Nou, dat heb ik dus flink onderschat.
Kort lontje
De drukte en hectiek van de Spoedeisende Hulp vlogen me steeds meer naar de keel. Als er meer dan drie patiënten lagen, overzag ik het niet meer en moest ik drie keer checken of ik een handeling had gedaan. Ik ergerde me aan collega's, klaagde veel en was niet meer in voor een geintje. Op het werk en thuis had ik een kort lontje. Ik zette mijn oudste zoon, toen zeven, eens voor straf op de gang. Hij begon te gillen. Ik was zo geïrriteerd, ik trok de deur open en schreeuwde terug. Daarna voelde ik me verschrikkelijk schuldig.
‘Je hoeft je niet te voelen zoals ik me heb gevoeld’
Geen herkenning
Gek genoeg herkende ik mijn klachten niet als overgangsklachten. Ze waren ook zó breed en ik zat er te diep in. Ook Erwin had het niet door, al is hij heel zorgzaam. Wij hebben daardoor nooit ruzie gekregen. Collega's namen wel afstand van me. Ze zochten me niet meer op voor een gezellig praatje. Als iemand eens had gevraagd: “gaat alles wel goed met je?” had dat het makkelijker gemaakt om aan te geven als het even niet zo lekker gaat. Ook mijn huisarts wist te weinig van overgangsklachten. Hij behandelde elke klacht afzonderlijk. Via internet vond ik hulp bij Care for Women, een organisatie die zich richt op vrouwen met hormonale klachten. Ik herkende me in de verhalen op de website en meldde me aan voor een opleiding als consulente. Al tijdens de eerste les barstte ik in huilen uit. Zie je, ik ben niet gek, dacht ik. Ik ben in de overgang.
Voldoening
Met voedingssupplementen ben ik grotendeels van mijn klachten af gekomen. Mijn baan als SEH-verpleegkundige had ik toen al opgezegd. Het werd te zwaar, mede door de hormonale klachten. Inmiddels werk ik al weer zes jaar als zelfstandig hormoontherapeut en vrouwencoach. Dat geeft me zóveel voldoening. Als vrouw met overgangs- of menstruatieklachten hoef je je niet te voelen zoals ik me heb gevoeld. Dat is echt zonde van je leven.’
'Misschien had ik haar nog beter kunnen ondersteunen'
Erwin Griesheimer (49), zelfstandig fysiotherapeut en klassiek homeopaat
‘Danielle is de stabielste vrouw die ik ken. Zij had destijds het gevoel dat ze de weg kwijt was, ik heb dat toen niet zo ervaren. Ja, ze reageerde soms kribbiger. Maar ik vond: ze komt eindelijk meer voor zichzelf op. Soms was ze wat onzeker over haar werk. Maar ze is een perfectionist, dus heel gek vond ik dat niet. Verder: ik schreeuw ook weleens tegen de kinderen. Ik voel me daar alleen minder schuldig over. Door Danielles eigen praktijk ben ik me wel gaan verdiepen in de werking van vrouwelijke hormonen. Had ik toen geweten wat ik nu allemaal weet, dan had ik vaker gevraagd “hoe gaat het?” en ook beter doorgevraagd. Misschien dat ik haar dan nog beter had kunnen ondersteunen. Ik ben blij dat Danielle nu lekker in haar vel zit, ook qua werk. Wel is haar geheugen wat verslechterd. Ik ben mijn wandelende agenda kwijt. En soms noem ik haar “het meisje zonder clou”, naar een sketch van cabaretier Jochem Myjer. Danielle vertelt dan een verhaal, waarna ik denk: wat is de boodschap? Dat had ze voorheen niet. Maar daar kan ik om lachen.’
Maak de overgang bespreekbaar
Danielle sprak op haar werk nauwelijks over haar klachten. Nu zou ze dat heel anders aanpakken.