Nooit écht met pensioen
‘Stoppen met mijn vak doe ik niet’, vertelt de gepensioneerde psychogerontoloog Bère Miesen. ‘Ik zal sterven in het harnas.’ Al 50 jaar ondersteunt Bère mensen met dementie, hun familie en verzorgenden. Daarnaast is hij grondlegger van het Alzheimer Café. Hoe beleeft Bère zijn leven na de zorg? En welk advies geeft hij aan de zorgmedewerkers van nu?
Als Bère begint te praten over zijn vak is één ding duidelijk: iemand met zoveel passie voor zijn werk is met geen mogelijkheid achter de geraniums te krijgen. En dat is maar goed ook, want zijn halve eeuw aan opgebouwde kennis over leven met dementie is en blijft van grote waarde.
Blijven doorgaan
Stoppen met werken is voor Bère simpelweg geen optie. ‘Sinds 2011 ben ik officieel met pensioen, maar al vanaf 2001 werkte ik steeds iets minder. Dit kwam door allerlei gezondheidsproblemen, zoals een hartinfarct, kanker en talloze heupoperaties. Toch ben ik doorgegaan, op een manier die paste bij mijn gezondheid. En dat doe ik nog steeds. Ik blijf bijvoorbeeld nauw betrokken bij de ontwikkeling van het Alzheimer Café in binnen- en buitenland. Ook geef ik nog regelmatig een masterclass dementie. Op deze manier met mijn vak bezig blijven na mijn pensioen, houdt mij op de been.’
Op het lijf geschreven
Over het antwoord op de vraag hoe Bère terugblikt op zijn carrière hoeft hij niet lang na te denken: ‘Als op mijn lijf geschreven. Mijn werkgevers hebben mij altijd veel vrijheid gegeven om te pionieren. Daarnaast heeft het multidisciplinaire aspect van mijn werk mij altijd aangesproken. Ik werkte graag samen met verzorgenden. Goede zorg leveren we immers met zijn allen. Verder heb ik veel verschillende rollen mogen vervullen, zoals psycholoog, docent en schrijver. Hierdoor heb ik tijdens mijn loopbaan allerlei aspecten van mezelf kunnen gebruiken.’
Steun voor zorgmedewerkers
Bère richtte zich in zijn werk ook op de impact die het werken met demente mensen op de zorgmedewerker heeft. ‘Wat doet de boosheid met meneer Janssen? Maar ook, wat doet de boosheid van meneer Janssen met jou? Dat is net zo belangrijk. Om goede zorg te waarborgen, hebben ook de zorgmedewerkers permanente scholing en emotionele steun nodig. Hierin speelt het management een cruciale rol. Managers moeten hun personeel zien staan. Dit is helaas niet altijd het geval. Mijn advies aan zorgmedewerkers is om regelmatig te reflecteren op wat het werk met jou doet en hier aandacht voor te vragen bij de teamleiders.’
Geen angst
Is Bère ten slotte bang om zelf een vorm van dementie te krijgen? ‘Absoluut niet. Ik ben eerder nieuwsgierig naar het einde van mijn leven. Ik hoop dan ook niet op een hartinfarct, want dan kan ik het niet meemaken. Ik wil ervaren wat er gebeurt. Voor het zo ver is hoop ik met het Alzheimer Café, mijn cursussen en mijn boeken nog veel mensen te troosten en te ondersteunen.’