Hoe de veerkracht van Bea haar hielp om te gaan met verlies
Kwetsbare mensen weer in hun kracht zetten: daar krijgt Bea Mooren (59) energie van. Bea is begeleider op een dagactiviteitencentrum en gaat altijd met een voldaan gevoel naar huis. Toch kwamen er de afgelopen jaren ook tegenslagen op haar pad. Hoe ze de veerkracht vindt daarmee om te gaan? ‘Hulp vragen is soms nodig.’
Af en toe voelt Bea zich net bakker Abel, van het tv-programma Taarten van Abel, lacht ze. Tijdens het taarten bakken voert Abel gesprekken met kinderen over het leven. Bea voert zulke gesprekken met mensen met psychische klachten, terwijl ze bijvoorbeeld aan het knutselen zijn. ‘Daar krijg ik zoveel energie van. Ik ben altijd benieuwd naar iemands levensverhaal. Zo’n gesprek is een kleine moeite, maar doet zo veel. Iemand ontspant zich, voelt zich gehoord en gesterkt. Ik ben dankbaar dat ik op die manier verschil kan maken voor mensen die het minder hebben getroffen dan ik. Dat vergroot ook mijn veerkracht weer.’
Nieuw lunchcafé
Bea is van nature positief ingesteld. Ze ziet niet snel beren op de weg en heeft weinig moeite tegenslagen om te buigen in uitdagingen. Onlangs kwam die veerkracht nog goed van pas. Het dagactiviteitencentrum in Nijmegen waar ze werkt, gaat per augustus 2024 dicht. Het pand is te duur. ‘In eerste instantie was dat wel even slikken’, zegt ze. ‘Onze cliënten waren zo gehecht aan die locatie. Dat konden we toch niet opgeven?’ Al snel begon Bea na te denken over andere opties. Ze stuurde een brief naar de directie en ging in gesprek.
In samenspraak met de directie ontstond er een oplossing. De dagbesteding kan waarschijnlijk op een nieuwe plek doorgaan. Een bijkomend voordeel: daar komt dan ook een lunchcafé bij, waar mensen terechtkunnen voor koffie, broodjes en een goed gesprek. Niet alleen is de nieuwe plek dichter bij de woningen van veel cliënten, verschillende groepen kunnen hier ook beter mengen. ‘Op die andere locatie waren de groepen meer van elkaar gescheiden. Hier is iedereen op één plek welkom. Zo zie je maar, tegenslagen bieden ook weer kansen.’
Op de rem trappen
Maar ook met zo’n positieve mindset kan je veerkracht tijdelijk afnemen, weet Bea uit ervaring. Zes jaar geleden kreeg ze een hartinfarct. Ze dacht hersteld te zijn. Toch moest ze laatst weer naar het ziekenhuis met acute hartklachten. ‘Ze zeiden dat het stress was, maar ik zou niet weten waar ik stress van heb. Wel heb ik een groot verantwoordelijkheidsgevoel en pak ik alles op. Dit was een waarschuwing van mijn lichaam. Misschien moet ik even op de rem trappen.’
‘Wij zorgprofessionals zijn ook maar gewoon mensen’
Ook kreeg ze in een jaar tijd privé twee zware klappen te verduren: haar broer overleed aan corona en haar zus aan een hartstilstand. ‘Het lukte me maar niet het verlies een plek te geven. Dus heb ik een afspraak gemaakt bij een psycholoog.’ Het traject, dat grotendeels werd vergoed door IZZ, heeft haar goed gedaan. Ze kreeg praktische handvatten om haar verdriet toe te laten. Zo hielp het haar om haar gedachten op te schrijven in een dagboek. Ook begon ze via de VGZ Mindfulness Coach app met mindfulness. ‘Ik kan iedereen aanraden om hulp te zoeken. Loop jezelf niet voorbij. Wij zorgprofessionals zijn ook maar gewoon mensen. Soms heb je even hulp nodig. Dat doet wonderen voor je veerkracht.’
Warm vangnet
Haar omgeving past goed op haar. ‘Ik heb zo’n warm vangnet’, zegt Bea met een sprankeling in haar ogen. ‘Toen ik weer hartklachten kreeg, drukten mijn kinderen me op het hart meer te ontspannen.’ Dat doet de zorgprofessional door te wandelen, weekendjes weg te gaan met haar man, familie of vrienden, en creatief bezig te zijn. Ze schildert en maakt sieraden. Daar gaat ze helemaal in op. ‘Dan kan ik alles even resetten en laat ik mijn werk snel los.’
Ook aan haar leidinggevende moest ze beloven het wat rustiger aan te doen. ‘Dat blijft lastig’, geeft ze toe. ‘Ik doe alles gewoon zo graag! Maar ze hebben wel gelijk: om goed voor een ander te zorgen, moet je ook goed voor jezelf zorgen. Gelukkig heb ik een fantastische werkgever, die altijd meedenkt en me terugfluit als het nodig is.’ Inmiddels is haar veerkracht weer als vanouds. Welk cijfer ze het geeft? Daar hoeft ze niet lang over na te denken. ‘Tussen de 8 en de 9. Ik mag echt niet klagen, ik heb het mooiste werk dat bestaat.’
Lees ook: "Ik geef mijn veerkracht een 8, maar het was ook weleens een 4"
